Grau van Gerhard Richter
Grau is grauw. Toch?
Dit werkje hangt in de Pont in Tilburg. Elke keer weer een prachtig museum, vindt ook mijn vader. We lopen er doorheen en bekijken de nieuwe vleugel van het museum. Ook hier vragen wij ons weer even af: is groter ook echt beter? Ik denk er even over na en vind dat het goed heeft uitgepakt. De stilte & rust van het museum is bewaard gebleven en dat vind ik het belangrijkst.
Maar nu over het kunstwerk. Het is een doek bewerkt met een dikke kwast die grijze strepen trekt. Het is vol structuur want de lijnen vormen een soort zon en doorkruisen elkaar in het midden. Ook is het uitgebalanceerd want de penseelstreken zijn volgens een bepaald patroon erop gezet. Dat geeft mij een fijn gevoel.
Wat het spannend maakt is dat de verf er aan de zijkant af lijkt te druppen. En dat de verf zo dik is dat je bijna de haartjes er nog in terug kunt zien. Grauw wordt rauw.
Ook vind ik de kleur grijs goed gekozen. Grijs zit tussen zwart en wit in. Grijze muis. Maar saai is dit werkje niet.
