Portret door Ilja Repin, 1881
Eind 19e eeuw is er prachtige kunst gemaakt. Vaak hebben we het dan over Frankrijk, Spanje en Italie. Maar de Russen kunnen er ook wat van. Ik ben nog nooit in Rusland geweest en daarom vind ik hun werk misschien wel meer interessant. Ik heb namelijk het idee dat een artiest in Rusland wel van heel ver moeten komen om zich tot kunstenaar te kunnen ontwikkelen. Van goelag tot kunstenaar.
Deze Rus ziet er intimiderend uit. Hij vloekt en spuugt op de grond. De aardetinten maken het beeld niet vrolijker. Ook hangt zijn buik naar voren en kijkt hij vals.
En daarom trekt dit werk mij aan. Want ik kan niet inschatten of hij inderdaad die vuilaard is die een borrel op heeft óf misschien een hardwerkende man is die net thuiskomt van een dag hard werken. Hij komt namelijk ook zelfverzekerd en vol eigenwaarde over. Ik weet het niet.
Het gevoel van dit kunstwerk is een sentiment van niet-weten en niet-kennen. Onbekend terrein. En dat is best een prettig gevoel.
