Nighthawk van Hopper
Elke avond kijk ik naar het barretje van Hopper, hij hangt in mijn slaapkamer. Vijftien jaar geleden vond ik het maar saai en vlak. Het had net zo goed een foto kunnen zijn.
Totdat ik in 2012 een grote overzichtstentoonstelling van Hopper zag in le Grand Palais in Parijs. En rust vond in zijn schilderijen waarop mensen vooral druk bezig zijn met alledaagse dingen. Zoals een echt mensenleven ook wordt opgeslokt door alledaagse dingen.
Maar de intensiteit waarmee Hopper deze mensen afschildert is helemaal niet alledaags. De kleuren zijn intens en het beklemt me een beetje. Omdat ik mijn eigen leven en dat mijn vrienden bekijk. Ik gluur naar binnen en niemand heeft het door.
Ik vind vooral de details bijzonder, zoals de vrouw die licht over de bar hangt en naar haar vingers kijkt. Of de man met slagersmutsje die nog even iets pakt onder het barblad. Vol ingehouden emotie.
Wat gebeurt er nu eigenlijk in die bar? Niks. En toch van alles.
