De kapel Notre-Dame du Haut van le Corbusier
Ook toen ik nog niet zo veel met beeldende kunst bezig was, werd ik al gegrepen door dit kerkje van le Corbusier, gebouwd in 1955 in een dorpje in de Vogezen. De vorm, textuur en omvang van het gebouwtje fascineren mij omdat het geen menselijke maten heeft.
Met name de gedachte hoe iemand een dergelijk ontwerp in en uit zijn hoofd krijgt én het vervolgens ook gerealiseerd krijgt, intrigeert mij enorm. Kijk eens naar de kleine raampjes, liggend-staand-groot-klein, die ogenschijnlijk zonder structuur in die enorme façade worden ingeklemd. Zijn ze eigenlijk wel functioneel?
De rokende pijpkolos is daarentegen nogal log en ik vraag me af waarom deze zo breed moet zijn. Het is een mooi contrast met de rest van het gebouw.
En dan het dak. Het doet me denken aan twee hoorns van een stier die omhoog krullen en zelfs de kleur heeft er wel wat van. Het rust op muren die elk een andere constructie hebben. Hoe kan dat? Kennelijk is le Corbusier een architect die zowel kundig als zeer creatief is.
De religieuze bestemming is net zo fascinerend. Vaak associeer ik kerken met hoekige gebouwen, dertien in een dozijn, saai en bovendien lelijk bovendien. Maar hier mocht het kennelijk anders, gelukkig.
Ik moet hier binnenkort echt naartoe want ik heb het nog nooit in levende lijve gezien.
