Ringdijk, Watergraafsmeer door Piet Mondriaan
Ik zag dit werk in het onlangs vernieuwde Mondriaanhuis in Amersfoort. Waar ik nog eens leerde dat Mondriaan niet alleen de Stijl is, maar in een voorliggende periode meer realistisch werk maakte. Met dank aan vijf jaar Rijksacademie, prachtig.
Het mooiste aan dit werk vind ik het wit tussen de boomtakken. De witte pluimen doen me denken aan bloesems. En doen me zelfs al wat denken aan zijn latere, abstracte werk van de boom met kubistische neigingen.
Als je goed kijkt, kun je zien dat Mondriaan met korte halen zijn kwast over het doek heeft laten gaan. Er zat veel groen en bruin op zijn penseel.
Het kleurgebruik en de -schakeringen die hij heeft gebruikt vind ik bijzonder mooi. Hij heeft weinig verschillende én sombere tinten gebruikt en toch is dit stilleven niet deprimerend.
Het verbaast me telkens weer dat een kunstenaar kleuren kan mengen op zijn palet en vervolgens prachtige combinaties kiest voor op het doek. Op basis waarvan kiest hij: is dat toeval of talent?
Op deze Ringdijk in Amsterdam zie je nu veel bakstenen en stoepen. Vroeger dus een hooischuur, bomen en riet. Meer niet.
