Portret van Alice Neel
Ik heb de tentoonstelling over Alice Neel in Den Haag gemist, mijn afspraak om er naartoe te gaan ging opeens niet door en toen was De tentoonstelling afgelopen. Ontzettend balen.
Deze man kijkt wat getroebleerd uit zijn ogen. Ik zit zelf soms ook zo te mijmeren aan tafel. Dan denk ik na over wat ik nog zou moeten doen. Of hoe mijn dagen er de komende week uitzien. En of ik daar nog iets voor moet regelen.
En dan denk ik misschien wel dat ik graag schilder had willen worden. Een schilder die een portret maakt van een man met een zwarte kuif met een mosterdgeel pak. En dan zou ik ook zo’n mooie hand willen schilderen, een hand die iets wil vertellen.
Deze man zit aan zijn eigen keukentafel en praat met zijn beste vriend. Ze hoeven elkaar niets uit te leggen, ze begrijpen precies van elkaar wat ze bedoelen. Op dit ene moment probeert de man met de donkere ogen zijn vriend te overtuigen dat hij het heft in eigen handen moet nemen. Hij vindt dat zijn vriend nu echt een besluit moet nemen.
