A La Vigne d’Or van Charley Toorop

En opeens ontdekte ik dat de vrouwen in de minderheid zijn in mijn lijstje grote kunstenaars. Ik weet niet van de hoed en de rand wat betreft kunstgeschiedenis en heus zullen er genoeg vrouwelijke kunstenaars zijn geweest en zijn er nog steeds. Maar als ik in mijn hoofd het rijtje indrukwekkende kunstwerken langsloop, zie ik warempel alleen maar mannen voorbij rollen. Gekke, eigengereide en vreemde mannen.

Wie ken ik dan wel? Ik ken Charley Toorop, Nikki de Saint Phalle, Marlene Dumas en Marina Abramovic. Haar vader Jan nam haar waarschijnlijk aan de hand en zo leerde ze het vak.

Ze maakt prachtige portretten. Vooral de kleuren, veel donker en rood en bruin, geven haar schilderijen een zwaarmoedigheid. Niet depressief, dat dan weer niet, eerder een goede indruk van het normale leven. Ik vraag me af waarom ik dat vind. Misschien komt het omdat ze bij portretten de ogen uitlicht en het gezicht een serieuze uitdrukking geeft. Alsof de geportretteerde een brok in zijn keel heeft. Dat gevoel weet ze goed over te brengen. Daar moet je dan misschien wel vrouw voor zijn?